โชคดีนะครับ

ดูแลสุขภาพกีนพครับ

ช่วงแรกของการไปอยู่ต่างแดนคือ

การเกิดอาการตะลึงในความแตกต่างของชีวิตความเป็นอยู่หรือเรียกว่า culture shock

ขึ้นชือว่าสากล คนทุกคน ทุกชาติ เท่าเทียมกัน

เพียงแต่เรามักจะไปยกย่องฝรั่งจนมองข้ามความเป็นไทย

เมื่อครูใช้ชีวิตในต่างแดนและดูแลนักเรียนไทย คุณครูไม่เคยดื่มแอลกอฮอล์ ไม่เคยมองว่าเราต้องรับวัฒนธรรมของเขาเสมอ

เขาและเราต่างก็ต้องเรียนรู้และให้เกียรติซึ่งกันและกัน

อย่างที่คุณหญิงบอกนะคะ ทำให้เขารู้ว่าชาติไทยมีดีอะไร

อ่อนน้อม อ่อนโยนแต่ ไม่อ่อนแอ

ขวนขวายใฝ่รู้ หมั่นลงมานั่งพูดคุยกับเขา อย่ากลัวเขา เพราะคนไทยจะกลัวและเกรงใจจนดูเกินเลยไปบ้าง

อย่าลืมนำยาที่หนูจำเป็นต้องใช้ใส่แผงบรรจุที่มิดชิด เพราะบางประเทศจะเข้มงวดเรื่องยาและอาหาร

ช่วงเดือนสองเดือนแรก จะรู้สึกเหงาๆ แอบคิดถึงบ้านหรือเรียกว่า homesickness ถ้าเป็นหนักก็จะเรียก nostralgia

หนูจะหมั่นโทรกลับบ้าน แต่พอเข้าที่ก้อย่าลืมส่งข่าวคุณพ่อคุณแม่เป็นระยะนะครับ

พาสปอร์ตต้องเก็บให้ดีที่สุด ห้ามหายโดยเด็ดขาด

จัดระบบการใช้เงินให้ดี ถ้าอยากเปิดโลกทัศน์ไปเที่ยวตามที่ต่างๆ ควรมีเพื่อนที่เป็นผู้ใหญ่ไปด้วยเพื่อความปลอดภัย

ก่อนลุกจากที่ใดที่หนึ่งให้ตรวจสอบข้าวของสิ่งของ อย่าลืมทิ้งไว้ เพราะจะทำให้ของหายหรือเกิดความไม่ไว้วางใจกันจนเสียเพื่อน

ดีที่สุดคือต้องรอบคอบ เพราะของแต่ละชิ้นกว่าจะซื้อหามาได้ แม่ต้องใช้เหงื่อของแม่แลกมา

เมื่ออยู่สนามบิน ใครฝากสิ่งของใดๆให้ช่วยดูช่วยถือ ให้ปฏิเสธนะคะ เพราะเราไม่ทราบว่าสิ่งที่เขาให้เราดูแลคือสิ่งผิดกฏหมายหรือไม่

หมั่นจดบันทึกสิ่งแปลกๆที่ทำให้เราเกิดการเรียนรู้

มองกว้างไกลไปกว่าแค่การเรียนเพราะสิ่งที่หนูได้รับอาจเป็นประโยชน์ต่อตัวหนูเองในภายภาคหน้า

อย่าริหรือลองสิ่งที่ไม่เหมาะควรกับวัยของเรา โดยเฉพาะสิ่งเสพย์ติด

อันนี้คุณครูขอเลยนะครับน้องเอฟ

เอาล่ะ คงครอบคลุมพอควรนะคะ

ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองหนู

ให้หนูมีพระสติพระปัญญาคุ้มครองตลอดการอยู่อาศัย ณ แดนดินถิ่นไกล

โชคดีค่ะ

ถือว่าหนูโชคดีที่มีโอกาสได้เรียนรู้ในสิ่งที่เพื่อนๆไม่มีโอกาส

อย่าลืมถ่ายรูปเก็บไว้นะคะ

จะเป็นประโยชน์ในภายหลัง

โชคดีค่ะ

ขอพระคุ้มครองค่ะ

เราชาวบอร์ดจะรอหนูกลับมานะคะ

แล้วพบกันค่ะ

อ่านเพิ่มเติมใน

http://www.kru-somsri.ac.th/board/index.php?topic=7744.msg90085#msg90085