ครูขา ตอนนี้แม่หนูกำลังทุกข์ด้วยหลายๆเรื่อง อันที่จริงท่านก็ทุกข์มานานมากแล้ว เพราะครอบครัวของเราประสบปัญหาทางเศรษฐกิจมาตั้งแต่ประมาณปี 37 พอมาปี 40 ที่ค่าเงิบบาทลอยตัว ปัญหาก็ยิ่งหนักขึ้น จนถึงวันนี้ แม่ไม่เคยมีความสุขอย่างที่สุดเลยสักวัน พ่อกับแม่ไม่เคยคิดที่จะปิดบังเรื่องนี้กับพวกเรา แม่บอกทุกๆอย่าง หนูเองก็ดีใจที่แม่ทำอย่างนั้น มันทำให้หนูรู้ว่าหนูไม่ได้เกิดมาบนกองเงินกองทอง หนูควรจะใช้ชีวิตอย่างไรให้สมกับฐานะของตัวเอง ไม่หลงระเริงในการใช้เงิน
เวลานี้เป็นช่วงที่ต้องใช้เงินเลยล่ะค่ะ ลูกแต่ละคนอยู่ในวัยกำลังเรียนทั้งนั้น ถึงเวลามอบตัวทีก็แทบแย่ เวลาหนูจะขอเงินไปเรียนพิเศษหนูก็ต้องคิดแล้วคิดอีก หนูจะเลือกเรียนเฉพาะที่เห็นว่าาจำเป็นเท่านั้น แต่แม่ไม่เคยห้ามนะคะ แม่บอกว่าถ้าหนูอยากเรียน และมันจำเป็นแม่ก็ให้อยู่แล้ว เวลาหนูเรียนหนูจึงอยากเก็บเกี่ยวให้ได้มากเท่าที่เหงื่อของแม่เสียไป
ตอนนี้แม่ทุกข์ด้วยเรื่องหลายๆเรื่อง บ้างเรื่องหนูก็รู้ บางเรื่องก็ไม่ หนูเอง พอเห็นแม่ทุกข์หนูก็ทุกข์ด้วย แม่คนนี้ให้ลูกมามากเหลือเกิน แต่ถึงเวลานี้หนูกลับช่วยคลายทุกข์ให้ท่านไม่ได้ ทุกครั้งที่เห็นน้ำตาของแม่ไหล ใจของหนูมันปวดร้าวเหลือเกิน หนูไม่รู้จะปลอบแม่ยังไง พยายามที่จะไม่ร้องไห้ พยายามที่จะเข้มแข็ง หนูได้แต่จับมือของแม่ไว้ และเห็นน้ำตาของแม่ไหลต่อไป หนูทำได้เท่านั้นค่ะครู
หนูทำตัวเป็นลูกที่ดี ตั้งใจเรียน แต่ครูคะ หนูทำได้แค่นั้นหรอ? ครูช่วยบอกหนูที ว่าหนูควรจะทำอย่างไรเวลาที่แม่ทุกข๋ใจอย่างนี้ มีวิธีไหนที่หนูจะทำให้ท่านคลายความทุกข์ได้ไหมคะ หนูควรจะพูดปลอบแม่ยังไง ควรจะให้กำลังใจท่านอย่างไร ช่วยตอบหนูทีนะคะ ขอขอบคุณคุณครูล่วงหน้าค่ะ