สวัสดีค่ะคุณครูตอนนี้หนูรู้สึกว่าหนูเป็นเพียงนร.คนหนึ่งที่กังวลว่า ตัวหนูนั้นอยู่โรงเรียนไม่ดังไม่มีใครรู้จัก ครอบครัวหนูไม่มีเงินที่จะให้หนูเรียนพิเศษหรอกค่ะ แต่พอดีว่าน้าหนูให้โอกาสหนูได้เรียนหนูก็ดีใจค่ะที่ได้โอกาสนี้ แต่พอมากรู้อีกทีว่าเทอมต่อไปนี้หนูจะไม่มีโอกาศเรียนกับคุณครูอีกแล้วก็รู้สึกไม่ค่อยดี รู้สึกหมดหวังที่จะ Ent ติดในคณะที่หนูหวังไว้ หนูได้รู้จักกับพี่ที่จุฬาคนหนึ่ง เขาเป็นคนดีมากเขาแนะนำในเรื่องการอ่านหนังสือให้กำลังใจทุกอย่างที่สำคัญคำพูดที่พี่เขาสอนหนูนั้นพี่เขาบอกว่าครูสมศรีเป็นคนสอน และเขาก็เอามาสอนหนูต่อ หนูเป็นเป็นที่โง่ค่ะถ้าเทียบกับรร.อื่นแล้วเทียบไม่ติดเลย แต่คำที่ครูสอนเป็นยากระตุ้นใจหนูอยู่ตลอดเวลาให้สู้เพราะเรียนในรร.อาจารย์ท่านก็สอนแล้วไม่รู้เรื่องจริงๆ เพราะว่าเอาแต่นั่งจดไม่ได้คิด หนูไม่ได้กล่าวหารร.นะค่ะ แต่หนูกลุ้มใจมากๆๆ ไปรู้จะทำยังไงดี หนูคิดว่าตัวเองเป็นคนขยันแต่ตอนนี้ยังขยันไม่พอเมื่อเทียบกับเพื่อนม.เดียวกัน (ม.5ค่ะ)ตอนนี้เพื่อนเขาทำข้อสอบ Ent เขาอ่านหนังสือถึงตี3ตี4 หนูบอกตามตรงนะค่ะทั้งกิจกรรม การบ้าน โครงงาน มากมายเหลือเกินจนหลายครั้งที่หนูไม่ได้อ่านหนังสือ ก็รู้สึกไม่พอใจตัวเองที่หนูเป็นแบบนี้เพราะเพื่อนไม่ช่วยหนูทำงานเลยให้หนูทำอยู่คนเดียว หนูเป็นไอ้ขี้แพ้ใช้ไมค่ะ แต่หนูก็ยังอ่านหนังสือ ท่องศัพท์ทุกครั้งที่ขึ้นรถเมล์ รอเพื่อน หนูรู้สึกว่าทำอะไรไม่ถูกแล้วอยากร้องไห้ แต่ก็ไม่กล้าร้องให้คุณแม่เห็น คุณครูช่วยเป็นที่ปรึกษาให้หนูหน่อยนะค่ะ หนูไม่รู้จะไปปรึกษากับใครแล้วค่ะช่วยด้วยนะค่ะ