หนูควรให้นิยามความหมายของเพื่อนก่อนนะคะ
เพื่อนไม่ได้หมายถึงคนที่เราใช้เวลาอยุ่กับเขามากที่สุด
เพื่อนไม่ใช่คนที่ไปทานข้ากับเราทุกมื้อ
เพื่อนไม่ใช่คนที่เราไปเที่ยวด้วย
คำว่าเพื่อนหมายถึงคนที่ไม่จำเป็นจะต้องอยู่ใกล้ชิดกับเราตลอดเวลา
แต่จะอยู่เคียงข้างเรา เมื่อเราตกทุกข์ได้ยาก
เพื่อนจะอภัยและพยายามเข้าใจเราได้เสมอ
เพื่อนคือคนที่เราโทรหาหลังเที่ยงคืนได้ โดยไม่ด่าเรา
เพื่อนคือคนที่ไม่คอยซ้ำเติมเราเมื่อเราผิดพลาด
เพื่อนทนฟังเราร้องเพลง แม้เสียงหลง
เพื่อนคือคนที่ด่าเพื่อให้สติ แม้จะฟังไม่เข้าหู
เพื่อนอาจพูดไม่เพราะแต่ก็ไม่เคยหลอกเรา
บางครั้ง เรากลับชอบคิดว่าคนที่เราไปไหนมาไหนด้วย เรียกว่าเพื่อน
คนที่ติดสอยห้อยตามเราคือ เพื่อน
สุดท้ายก็แอบคาดหวังว่าเขาน่าจะเข้าใจเราและน่าจะเป็นอย่างที่เราคิด
แบบนี้อันตรายมาก
ไม่ใช่นะคะ
หนูแค่คบกับ"คนรู้จัก"คนหนึ่งเท่านั้น
ถ้าหนูเข้าใจคำจำกัดความเช่นนี้
หนูก็จะไม่เสียใจกับการกระทำของเขา เพราะเขาก็แค่"คนที่เรารู้จัก "
และเผอิญสวรรค์เขียนบทให้ชีวิตเรา โดยให้เขาเข้ามาในฉากหนึ่งของชีวิต
ทีนี้หนูคงไม่เสียใจแล้วใช่ไหมคะ
ยามเขาอยู่ เราก็ต้อนรับขับสู้ตามมรรยาทที่ดี
แต่ถ้าเขาอาจมีน้ำใจกับเราน้อยไปหน่อย ก็ไม่ต้องถือโทษโกรธเขา
ถือว่าที่เราทำดีนั้น "แถมให้" เพราะเราเป็นแม่ค้าขายความดี
โดยรับความดีเป็นเบี้ยตอบเเทน
เขาไม่ดีกับเรา เราก็แถมให้ ไม่มีทางขาดทุน
เพราะทำความดี ไม่มีต้นทุน
ฟังแล้วสบายใจแล้วหรือยังคะ
หยุดคิดถึง"คนที่เรารู้จัก"สองคนนี้ได้แล้ว
แล้วคิดถึงเพื่อนแท้ทรหดที่อยู่กับเรามาตั้งแต่เเรกเกิด
"พ่อกับแม่"ไงคะ
เตรียมความเพียรใส่กล่องของขวัญ
ใช้ความขยันเป็นริบบิ้น
ส่งผ่านด้วยรอยยิ้มให้เพื่อนผู้มีพระคุณของเรานะคะ
ไม่มีเพื่อนแท้ก็ไม่เห็นเป็นไร เพราะพ่อกับแม่คือเพื่อนตายของเรา
เลิกคิดมาก แล้วขยันได้แล้วนะคะ
อย่างน้อยก็มีคุณครูเป็นเพื่อนอ้วนๆอีกหนึ่งคน
แม้จะไม่ค่อยอยู่ใกล้ชิดกัน แต่ก็ยืนยันว่าเป็นเพื่อนที่แท้จริงยามหนูทุกข์ใจได้นะคะ
ภูมิใจเถอะคะ หนูมีเพื่อนตั้งหลายคนแล้วนะ
คุณครสมศรีค่ะ
