คุณครูภูมิใจหนูมากค่ะ
คนที่ขี้อิจฉา เป็นเพราะตนเองไม่มีคุณค่าในตัวเอง
เป็นคนที่มองตนเองอย่างลดคุณค่า จึงต้องคอยแข่งขันกับผู้อื่น
จะทำทุกอย่างไปสู่เป้าหมายอย่างเดียว ไม่ว่าวิธีนั้นจะถูกต้องหรือไม่
ในที่สุดไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็เอาด้วยกล
ไม่ได้ด้วยกล ก็เอาด้วยมนต์ด้วยคาถา
เสียดายกับหนึ่งชีวิต
กับหนึ่งดวงจิตดวงใจของตน
ที่วันๆเสวยแต่ความทุกข์ ความโลภ ความชิงชังแข่งขันไร้มิตรภาพที่งดงาม
แล้วถ้าหนูไม่รู้ตัว หนูก็จะบ่มเพาะนิสัยไม่ดีเช่นนี้ จนเติบใหญ่กลายเป็น
"คนยอมไม่ได้ ให้ไม่เป็น"
เป็นดวงจิตที่คับแคบไร้ความสุข บ่มความทุกข์จนไม่น่าเข้าใกล้
ทุกวันนี้คนเราต้องการความสุขไม่ใช่เหรอลูก
แล้วถ้าเรียนหนังสือได้เกรดสูง แต่โดดเดี่ยว และอยู่อย่างไร้สุข
อย่างนั้น ชีวิตหนูก็เดินมาผิดเส้นทาง
กลายป็นการศึกษาหมาหางด้วน
การศึกษาที่ได้แต่คะแนนกับการหลอมหล่อนิสัยที่ไม่ดีให้แก่ตัวเอง และพร่องความรักที่จะเผื่อแผ่ให้ผู้อื่นสิลูก
คุณครูพูดได้คำเดียวว่า
ครูสมศรีภูมิใจในตัวหนูมากค่ะ