สวัสดีครับ คุณครูสมศรีและคนอื่นๆในบอร์ด ผมเป็นเด็ก ม.6 แล้ว ซึ่งดูไม่น่าใช่คนที่จะมาถามปัญหานี้ แต่ผมกลับคิดว่ามันเป็นปัญหาใหญ่สำหรับผมมากๆเลย T.T

ปัญหาคือผมยังไม่รู้จะเรียนอะไรดี ผมเป็นเด็กสายวิทย์ครับ ผมตั้งใจเรียนตลอดมา และก็ทำได้ค่อนข้างดีด้วย แต่ผมกลับไม่มีเป้าหมายหนะสิครับ

แต่เดิมผมเคยคิดๆว่าจะเป็นครู เป็นหมอ เป็นวิศวะ ต่างๆนานา ยอมรับว่าจากกระแสสังคมบ้าง เพื่อนฝูงบ้าง จนบัดนี้ไม่รู้จะเรียนอะไรแน่ ได้แต่บอกตัวเองว่า ตั้งใจอ่านหนังสือให้เต็มที่ ถึงเวลาแล้วค่อยเลือกแล้วกัน ... แต่มันดูเหมือนคนที่สุ่มปาลูกดอกให้เข้าเป้าเสียมากกว่า พยายามสะสมลูกดอกไว้ปาให้โดนเป้า แต่กับพ่อแม่ผมเห็นว่าไม่ใช่เรื่องตลกเลยสักนิด พยายามคาดคั้นว่าผมจะเรียนอะไรกันแน่ จนเหมือนเค้าไม่รู้จะหวังอะไรแล้ว

ไม่ใช่ผมว่าผมปล่อยปละละเลยกับปัญหานี้นะครับ แต่ผมเลือกไม่ได้จริงๆ ด้วยปัจจัยหลายๆอย่าง เช่น ลักษณะงาน ความมั่นคงในงาน แล้วลักษณะส่วนตัว

ผมชอบวิชาฟิสิกส์มากๆเลยครับ ผมรู้สึกดีมากๆทุกครั้งที่ได้สอน ผมมักใช้เวลาว่างๆคิดถึงรูปแบบการสอนไปเรื่อยๆ วางแผนการสอนนอกเวลาให้กับน้องๆที่โรงเรียน อาจารย์ที่โรงเรียนเลยมักเชียร์ให้ผมเรียนวิทยาศาสตร์แล้วจบมาเป็นครู แต่ผมกลับคิดว่า ถ้าเป็นครูในโรงเรียน หรือ มหาลัย ผมจะได้พัฒนาการสอนไหม? ผมต้องนั่งทำวิจัยเป็นปีๆ แทนที่จะพัฒนาการสอนให้ดีขึ้น กลับต้องมาพะวงงานนอกเหนือหน้าที่หลักคือการสอนของตัวเอง ... ผมคิดว่ามันคงไม่ใช่ อาจจะว่าชอบสอนชอบศึกษา แต่ไม่ชอบทำผลงานก็ได้ครับ

อีกอันหนึ่งคือวิศวกร ผมว่าอาชีพนี้ก็ตรงกับความถนัดผมไม่แพ้กัน แต่ติดที่ว่า มันไม่ได้ลงไปสัมผัสจริงๆสักครั้งว่าเค้าเรียนเป็นยังไง เพราะใช่ว่าเรียนวิศวะมันจะใช้พื้นฟิสิกส์เราต่อยอดอย่างเดียว มันต้องมีกระบวนการคิดการทำ ซึ่งผมเองก็ไม่ได้ฝึกฝนมาทางนี้ด้วย กลัวจะได้แค่ทฤษฎี

แต่พ่อแม่เค้าอยากให้ผมเรียนหมอ ถามว่าผมเรียนได้ไหม? คำตอบคือผมเรียนได้ เพราะผมเป็นคนไม่กลัวหนังสืออยู่แล้ว แต่ผมคิดไปในอนาคตว่า การประกอบวิชาชีพนี้มันต้องเสียสละมาก ทั้งเวลาและพลังกาย

ตอนนี้ผมเลยตอบคนอื่นๆไปแค่ว่า ไม่วิทยา ก็วิศวะ ไม่ได้ก็เรียนหมอ ...O.๐ ก็ไม่รู้จะอะไรกันแน่ แต่คงไม่เกินนี้ ทุกวันนี้ผมก้อ่านหนังสือทุกวันๆ สม่ำเสมออย่างที่ครูบอกเลยครับ แต่ปัญหาที่ว่าจะเรียนอะไรดี ผมแก้มันไม่ตกจริงๆ