เอ่อ เห็นที่ หัวกระทู้บอกว่า อยากให้ครูสมศรีฟัง ไม่รู้ ผมจะฟังได้เปล่าอ้ะครับ( แต่อ่านไปแล้วอ้ะ )
ต้องบอกว่าอย่าคิดมากเลยครับ ผมไม่รู้ครับว่าที่บ้านของนายเป็นไงนะครับ
แต่ต้องบอกว่า เรื่องอย่างงี้ มันอาจไม่เป็นอย่างที่เราเห็นครับ ที่บ้านอาจรักนายมากก็ได้นะ แต่แค่
เขาไม่ร้จะบอกหรือแสดงออกยังไง ที่เขาพูดไป อาจเป็นเพราะไม่อยากให้นายเหลิง
ก็ได้นะ คิดในแง่ดีเข้าไว้ครับ มันจะเป็นผลดีกลับตัวนายเองครับ ผมอยากให้ลอง
ตั้งสติครับ ถ้าไม่มีใครรักเรา ทำไมเราต้องแคร์ละครับในเมื่อ เราก็รักตัวเราเองได้
อยากให้เริ่มตั้งแต่ตรงนี้ครับ รักตัวเองให้มากๆครับ อย่าไปคิดมาก ส่วนไอคำดูถูก
ผมเคยเห็นครูสมศรีพูดไว้ ว่า มันอาจดีกว่าคำชมก็ได้นะครับ
เพราะมันทำให้เราลุกขึ้นสุ้ครับ ลุกขึ้นมาทำในสิ่งที่ไม่มีใครคิดว่าเราทำได้
ยิ่งเขาบอกว่าเราทำไม่ได้ เรายิ่งต้องทำให้ได้ ไม่ใช่เพื่อใคร เพื่อตัวนายเอง
และเพื่อพ่อแม่ของนาย ทำให้ท่านภูมิใจ ถึงท่านจะเห็นหรือไม่ก็ตาม
คือว่าผมก็อายุเท่าๆนายแหละครับ ผมยอมรับว่าช่วงนี้ผมเหนื่อยมาก
แต่ทุกครั้งที่ผมท้อ ผมก็คิดถึงพ่อแม่ผม คิดถึงคนที่ผมรัก อยากจะทำให้
ท่านได้ภูมิใจ แล้วผมก็มีแรงขึ้นมาอีกครับ ถ้าไม่มีใครเติมกำลังใจให้เรา
ทำไมหล่ะครับ ทำไมเราไม่เติมให้ตัวเอง ชีวิตมันเป็นของคุณครับ
ถ้าคุณยอมทิ้งวันนี้ ก็เท่ากับคุณทิ้งอนาคต ทิ้ง ทุกสิ่งทุกอย่างที่พ่อแม่คุณ
มอบให้คุณมา และพยายาม ให้คุณยังอยุ่ตรงนี้ครับ
เพราะฉะนั้นอย่าท้อครับ สู้ต่อไปทาเคชิ ^^a
เป็นกำลังใจให้ครับ
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าจะมีอะไรข้างหน้า ถึงจะไม่เหลือใคร
ให้คิดไว้ครับ ว่ายังมีตัวเองที่เราต้องรักครับ เพราะคุณคือคนที่ พ่อและแม่ของคุฯรักมากที่สุดครับ
สู้ต่อปาย
รักครูสวยครับ