จงเดินไปตามความฝันนะหนู

คุณครูเรียนภาษาอังกฤษไม่เก่งแต่อยากเป็นครูสอนภาษาอังกฤษ

ไม่ทันได้คิดว่าตัวเองถนัดหรือไม่

ไม่ทันได้ทบทวนว่าคะแนนเช่นนี้ควรเรียนด้านนี้ไหม

ทราบแต่ว่าอยากเป็นครูสอนภาษาอังกฤษและรักการสอนอย่างมาก

ไม่ได้มีแรงบันดาลใจในภาษาอังกฤษ แต่มีตัวอย่างของคุณครูที่น่ารักและจิตใจงดงามที่พร่ำสอนคุณครูมาโดยตลอด

ฉะนั้นพอจะสรุปจากชีวิตส่วนตัวได้ว่า

ความรักกับคะแนน ไม่จำเป็นต้องไปด้วยกัน

จนคุณครูได้มาอยู่ในมหาวิทยาลัย คณะอักษรฯ

อาจารย์ท่านหนึ่งได้มอบคะแนนมากมายให้เรา

ด้วยเพราะความคิดของเราในการวิเคราะห์ตัวละครในวรรณกรรมอังกฤษแตกต่างจากผู้อื่น

ด้วยความรักและความรู้สึกอยากตอบแทนพระคุณของอาจารย์ ทำให้คุณครูขยันเรียน

คะแนนจึงพุ่งทะยานอย่างไม่เคยคิดไม่เคยฝัน

จึงพอสรุปได้ว่า

"ความเพียรมีผลต่อคะแนนที่สามารถพัฒนาได้

และความรักคือแรงส่งให้ความเพียรมีกำลัง"

สรุปประสบการณ์ตรงของเด็กโง่ที่มั่นคงต่อความหวังและความฝัน นั่นคือ

ใช้ความเพียรเป็นหางเสือ

ใช้ความมานะเป็นไม้พาย

ใช้ความรักเป็นเข็มทิศนำพานาวาน้อย

ใช้หยาดเหงื่อที่อาบรินบนหน้าพ่อและแม่เป็นแผนที่ชีวิต

เท่านี้ก็เพียงพอต่อการเลือกอาชีพที่เราจะฝากช่วงเวลาที่เหลืออยู่

เพื่อรังสรรค์งานที่เรารักผ่านวิชาที่เราศึกษาในมหาวิทยาลัย

หาความฝันของหนูให้เจอนะลูก

แล้วพลิกฝันให้เป็นจริงด้วยความเพียรและความสม่ำเสมอที่ต่อเนื่องและอดทน

ไม่ว่าอุปสรรคใดๆจะขวางกั้น

ก็ไม่มีวันที่จะขวางทางที่หัวใจได้กำหนดไว้

ขอให้หนูได้เรียนในสิ่งที่ตนเองรักและสนใจนะลูก

เสน่ห์ของการเป็นครู

มิใช่สอนให้เด็กเก่ง

หากแต่คือการกระเทาะเปลือกแห่งความลังเลเพื่อให้เด็กดึงศักยภาพและความสนใจของตนออกมาใช้ให้มากที่สุด

โชคดีนะลูก