ขออนุญาตตอบแทนคุณครูก่อนนะจ๊ะ

บอกได้คำเดียวเลยว่า "หนูยังพยายามได้อีก" เชื่อพี่เถอะนะ

ตอนเราอ่านหนังสือเอนท์ เราก็ว่าเราเหนื่อยสุดๆแล้ว แต่ให้หนูเดินไปถามพี่ๆที่มหาวิทยาลัยไหน คณะไหนก็ได้

พี่รับรองเลย ว่าพี่ๆเค้าต้องตอบว่า อยู่มหาวิทยาลัย ต้องอ่านเยอะกว่าตอนเอนท์อีกหลายเท่า

แต่พี่ๆเค้าก็ผ่าน ก็จบ ก็คว้าปริญญาบัตรมาตอบแทนความเหนื่อยของคุณพ่อคุณแม่ได้

แล้ววันนี้น้อง sakura ทำไมจะทำไม่ได้ล่ะ

ตื่นมาแล้วทำยังไงก็ได้ กินน้ำ กินผลไม้ เดินอ่าน พี่ก็ทำมาหมดทุกอย่างเหมือนกัน

ง่วงก็ง่วง หลับบ้างก็มี แต่ก็ยังได้อ่านใช่มั้ย

ส่วนต้องนอนกี่โมงตื่นกี่โมง ตอนพี่..พี่กำหนดเวลานอน พี่จะนอนคืนละ 4 ชั่วโมง ถ้านอน 4 ทุ่มก็ตื่นตี 2 อ่านถึงตี 4 ตี 5 แล้วก็อาบน้ำไปโรงเรียน (บ้านไกลมากเหมือนกันเลย) ถ้าคืนไหนมีนอนตี 2 พี่ก็ตื่นตี 5 อาบน้ำไปโรงเรียน (เอาตอนอยู่มหาวิทยาลัยมั้ย...ช่วงสอบติดกัน 10 วัน พี่ได้นอนคืนละ 2 ชั่วโมงเอง บางคืนไม่ได้นอนเลยก็บ่อยนะ)

ถ้ากังวลแต่ว่าเราทำไม่ได้ แล้วเมื่อไหร่จะได้เริ่มทำตามศักยภาพที่เรามีจริงๆซะที

อดทนอีกหน่อยนะ...อีกแป๊ปเดียวเอง.....น้องทำได้อยู่แล้ว

ปล. เคล็ดลับอีกนิดนะ หาประโยคเด็ดมาติดไว้ข้างฝา ติดไว้บนโต๊ะเขียนหนังสือนั่นเลยก็ได้ เอาแบบที่ cheer up ตัวเองเยอะๆ จะลอกมาจากข้อความของคุณครูก็ได้นะ พี่เอาของน้องพี่มาอ่าน ยังโดนใจตั้งหลายอัน (เยอะกว่าสมัยพี่ตั้งเยอะ..เป็นเล่มเลย...ขนาดไม่ต้องอ่านหนังสือสอบแล้วนะเนี่ย)

"รือจะเป็นไอ้ขี้แพ้ก็ตามใจ"....โดนมั้ย ^_^

สู้ๆ นะ