หลายครั้งที่คนบ้างคนตอบคำถามนี้ไม่ได้
แม่-ลูกรู้มั้ย ว่าส่วนไหนสำคัญที่สุดในชีวิตเรา
ลูก-คงจะเป็นหูมั้งครับ
แม่-ไม่ใช่หรอกลูกทำไมคนที่หูพิการณ์ยังอยู่ได้เลย
หลายปีต่อมา
แม่-ลูกคิดออกรึยังว่า อะไรสำคัญที่สุดในชีวิตเรา
ลูก-คงเป็นตามั้งครับ
แม่-ไม่ใช่หรอกลูก ทำไมคนที่พิการณ์ทางสายตายังอยู่ได้เลย
หลายวันต่อมา ทุกคนได้โศกเศร้าในงานงานหนึ่งนั้นคืองานศพ ทุกคนต่างร้องไห้ด้วยความเสียใจ
แม่-ลูกรู้รึยังว่าส่วนไหน สำคัญสุดในชีวิตเรา มันคือไหล่ไงลูก มันคอยรับความรำบากใจของคนที่เรารัก คนทุกคนก็ต้องการไหล่ของคนอื่นเมื่อเราทุกใจเสมอ
คำพูดนี้มันคอยเตือนเด็กคนนี้ไว้เสมอว่า คนทุกคนก็ต้องการนำใจจากผู้อื่น เราก็ควรจะช่วยเหลือผู้อื่นเท่าที่ช่วยได้ ถึงร่างเราตายไป แต่ความรู้สึกดีๆ ที่ทุกคนมีให้เราซึ่งเกิดจากนำใจ มันก็ยังอยู่ตลอดไปไม่มีวันดับหายไปเลย แม้วินาทีเดียว มันก็ยังจะติดตัวเราไปตลอดกาล