พี่มีความในใจบางอย่างที่อยากจะบอกน้อง

ไม่ว่าน้องจะเก่ง หรือไม่เก่ง ฉลาดหรือไม่ฉลาด

แค่น้องมีจุดมุ่งหมาย น้องก็ทำไปเถอะครับ แค่น้องคิดที่จะเตรียมตัว น้องก็ประสบความสำเร็จไปแล้วครึ่งนึง

พี่เป็นคนนึงที่รู้ตัวว่าอยากเข้าเตรียม ตอนอยู่ ม.4 ปลายๆเทอม จะคร็อปออกไปเลย เเล้วไปสอบเข้า ม.4 ใหม่

ที่บ้านพี่ก็ไม่ยอม....น้องรู้ไหม

พี่ร้องไห้ทุกวัน จนถึงวันนี้ก็ยังแอบเสียใจอยู่ เพราะพี่รับสภาพสังคมที่พี่เจอทุกวันนี้ในโรงเรียนพี่ไม่ได้ พี่ก็อยากเป็นเด็กเตรียม

แต่พอมันมาถึงขนาดนี้เเล้ว พี่ก็ต้องยอมรับความจริง เพราะก่อนหน้านี้ตอนม.ต้น พี่ไม่สนใจเรียนเลย เล่นตลอด

ถึงที่บ้านพี่ จะให้ไปสอบ พี่ก็ไม่ติดอยู่ดี เพราะพี่ไม่เคยอ่านหนังสือเลย

ที่พี่พูดมาทั้งหมดนี้ คือพี่อยากให้น้องขยัน และตั้งใจเรียนต่อไป ถึงแม้น้องจะไม่ติดเตรียม อุดม น้องก็ไม่เห็นต้องกังวลไรนิ

ความรู้เราอยู่กับตัวซะอย่าง เอาไว้ใช้ตอนเอ็นทราน ก็ได้

อย่างพี่ พึ่งมาตั้งใจเรียนตอน ม.5 ถึงแม้จะดูเหมือนไหวตัวทัน แต่จริงๆแล้วมันก็เทียบไม่ได้กับคนอื่นที่เขาตั้งใจเรียนมาแต่ ม.ต้น

มาถึงตอนนี้แล้วพี่เชื่อเเละมั่นใจเลยว่า ยังไงน้องก็ได้เป็นลูกพระเกี้ยวน้อยได้แน่

แต่สมมุติว่าพลาดเตรียม ยังไงพี่ก็เชื่อและมั่นใจเต็มที่ เลยว่า พอน้องเอ็นทราน น้องก็ได้เป็นเด็กจุฬา แน่นอน

โชคดีครับ