คือ ประมาณ1อาทิตย์ที่ผ่านมาคุณครูภาษาไทยของหนูสั่งงานให้เขียนเรียงความ มันเป็นหัวข้อที่กว้างมาก หนูคิดอยู่นานมาก จนนึกถึงช่วงเวลาปิดเทอมที่ได้เข้ามาเรียนพิเศษกับครูสมศรีค่ะ

เรียงความนี้ตั้งใจเขียนถึงความประทับใจที่มีต่อครูนะคะ อยากให้ครูได้อ่าน ถ้าครูได้อ่านหนูคงดีใจมากเลยค่ะ
v
v

ช่วงเวลาที่เป็นมากกว่าแค่ปิดเทอม

หากกล่าวถึงเรื่องการศึกษาหาความรู้ สถานที่แรกที่ทุกคนนึกถึงคือโรงเรียน แต่ในปัจจุบันการศึกษาไม่ได้จำกัดแค่ในห้องเรียนเท่านั้น แต่แหล่งการเรียนรู้มีอยู่ทุกหนทุกแห่งได้แก่ หนังสือ สื่อจากวิทยุ โทรทัศน์ ยิ่งในปัจจุบันนี้มีเทคโนโลยีที่ก้าวหน้ามากขึ้น หากสงสัยข้องใจสิ่งใดก็สามารถค้นคว้าหาความรู้ได้จากในอินเตอร์เน็ต ถึงแม้ว่าจะมีแหล่งเรียนรู้ดังกล่าวมากมายก็ยังมีแหล่งเรียนรู้อีกสิ่งหนึ่งที่นักเรียนมัธยมคงปฏิเสธไม่ได้เลยว่าสำคัญยิ่งสำหรับเด็กไทยยุคนี้นั่นก็คือสถาบันกวดวิชา
ตัวฉันเองก็เป็นอีกคนที่อยู่ในช่วงชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย ความกังวลใจในเรื่องการสอบเข้ามหาวิทยาลัยก็มีอยู่พอสมควรและเพื่อให้มีความมั่นใจมากขึ้น ในช่วงปิดเทอมที่ผ่านมาฉันจึงเข้าไปเรียนพิเศษในกรุงเทพมหานคร การเข้าไปเรียนกวดวิชาครั้งนี้ถือเป็นการเรียนกวดวิชาครั้งแรกที่ทำให้ฉันต้องไกลจากอกพ่อและแม่ สิ่งที่ทำให้ฉันตัดสินใจเรียนในครั้งนี้ก็เพราะอยากจะมีวิชาความรู้มากขึ้นและอยากทราบเทคนิคการทำข้อสอบซึ่งไม่มีการสอนในโรงเรียนที่เรียนอยู่และเพื่อเป็นการเตรียมตัวก่อนสอบGAT PAT ครั้งที่3 วิชาที่ฉันเลือกเรียนคือวิชาภาษาอังกฤษและคณิตศาสตร์ ในช่วงเวลาที่เรียนกวดวิชานั้นฉันไปเรียนกับเพื่อนสนิทอีกคนหนึ่งและได้พักอาศัยอยู่ที่บ้านเพื่อน เราสองคนตื่นเช้าและออกเดินทางเพื่อไปรอเรียนคณิตศาสตร์และในช่วงบ่ายก็เรียนภาษาอังกฤษ พอเรียนเสร็จก็เดินทางกลับบ้าน ช่วงเย็นๆอาจจะมีวอกแวกแวะไปเที่ยวเตร่กันบ้าง แต่เราก็ไม่เคยโดดเรียนกันเลย ชีวิตของฉันก็ดำเนินไปอยู่อย่างนี้ตลอดช่วงปิดเทอมใหญ่สองเดือน
เมื่อก่อนฉันเคยคิดว่ากวดวิชาก็เป็นเพียงแค่ธุรกิจการศึกษา เป็นแค่เครื่องมือที่ผู้ใหญ่ใช้หาทำมาหากินกับเด็กในวัยเรียน เวลาเรียนก็เรียนผ่านทางจอโทรทัศน์ ไม่ได้เรียนไม่ได้โต้ตอบกับอาจารย์โดยตรง แล้วจะเรียนรู้เรื่องไหม จะคุ้มไหมกับการต้องเสียเงิน เสียเวลาในการเดินทางไปเรียนไกลถึงกรุงเทพฯ อาจารย์เขาก็คงแค่สอนๆไปตามบทเรียนที่เตรียมมาเท่านั่น คงไม่ได้ใส่ใจอะไรในตัวเด็กที่มาเรียนกับสถาบันของตัวเท่าไรนัก ในช่วงระยะเวลา 2 เดือนที่ผ่านไป ฉันได้เรียนวิชาภาษาอังกฤษที่สถาบันกวดวิชาคุณครูสมศรี ครูสมศรีเป็นครูผู้สอนวิชาภาษาอังกฤษผ่านจอโทรทัศน์ ครูมีวิธีการสอนที่สนุกสนาน เฮฮา ไม่น่าเบื่อ ทำให้เด็กๆเกิดความสนใจในการเรียน และสิ่งสำคัญที่สุดที่ทำให้ฉันเปลี่ยนความคิดจนเป็นความประทับใจในตัวครูสมศรีคือ ครูไม่ใช่แค่เพียงสอนในบทเรียนให้จบๆไปเท่านั้น ครูจะสอดแทรกเรื่องคุณธรรมจริยธรรมควบคู่ไปกับการเรียนการสอนอย่างสม่ำเสมอ นอกจากนี้ครูยังสอนให้ฉันรักและกตัญญูรู้คุณต่อพ่อแม่ สอนให้ฉันรักครอบครัวของฉันโดยที่ครูแสดงออกถึงการรักครอบครัวของครูเป็นแบบอย่าง นอกจากนี้ครูยังสอนให้ฉันรักและเคารพในสถาบันชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ ครูให้ความใส่ใจในตัวลูกศิษย์ และต้องการสั่งสอนให้เด็กๆเป็นทั้งคนเก่งและคนดี เวลาสอนครูก็จะมีเรื่องต่างๆมาเล่าสอดแทรกในการสอนอยู่เสมอ ทำให้เด็กๆเรียนอย่างสนุกสนานหลังจากที่เรียนกับครูจากจอโทรทัศน์และแล้ววันหนึ่งครูสมศรีก็ปรากฏตัวจริงๆต่อหน้าฉันและเพื่อนๆ ฉันและเพื่อนๆตื่นเต้นกันมาก ความรู้สึกที่ประทับใจยิ่งมีมากขึ้นเมื่อได้สัมผัส เห็นสีหน้า แววตา การพูดคุยที่แสดงถึงความเป็นครูจริงๆ จากศรัทธา ความประทับใจที่มีเป็นทุนเดิมอยู่ จึงทำให้เด็กๆที่ได้เรียนกับครูนั้นเกิดความรักเคารพและเกิดความผูกพันในตัวครูสมศรีเป็นอย่างยิ่ง
ครูสมศรีทำให้ฉันเปลี่ยนทัศนคติที่ไม่ดีต่อสถาบันกวดวิชาไปโดยสิ้นเชิง จากเดิมที่เคยคิดว่าเป็นแค่ธุรกิจที่หากินกับเด็กวัยรุ่น วันนี้ครูสมศรีทำให้ฉันรู้ว่าท่านเป็นครูด้วยจิตวิญญาณของความเป็นครูอย่างแท้จริง ปิดเทอมที่ผ่านมานี้ จึงถือได้ว่าเป็นช่วงเวลาปิดเทอมที่ดีที่สุดในชีวิตของฉัน เป็นปิดเทอมที่ประทับใจ และทำให้ฉันได้รู้จัก ได้รักครูที่เข้าใจหัวใจเด็กไทย........... “ครูสมศรี”