หนูอยู่มอสามกำลังขึ้นมอสี่ค่ะ
วันนี้หนูไปรับผลสอบกับแม่มาเราสัญญากันว่ารับเสร็จเราจะไปงานหนังสือด้วยกันแต่พอรับแล้วคะแนนหนูลดลงมาจาก3.1เหลือ2.8แม่โกรธมาแล้วก็บอกหนูว่าไม่ต้องไปแล้วงานหนังสือซื้อไปก็ไม่อ่านอยู่ดีกลับบ้านเลยแล้วกันหนูโกรธตัวเองมากที่ทำคะแนนได้แค่นี้หนูเลยอดไปงานหนังสือขณะขึ้นรถกลับบ้านหนูเงียบแม่เงียบอยู่ๆแม่ก้เปิดประเด็นก่อนเค้าดุว่าเมื่อไหร่จะคิดได้สักทีคนอื่นเค้าคิดได้นานแล้วเค้าอ่านหนังสือกันมาเตรียมตัวกันตั้งหลายปีเพื่อสอบเข้า ทีดูหนังดูดึกได้ไปเที่ยวไปดึกได้แต่อ่านหนังสือกลับทำไม่ได้ หนูอยากจะเถียงแต่หนูก็พูดไม่ออกหนูยอมรับว่าเป็นคนขี้เกียจอ่านหนังสือแต่เวลาที่หนูอ่านหนูจะกำหนดเวลาให้ตัวเองว่าเวลานี้ต้องอ่านเวลานี้ต้องทำอย่างอื่นเรื่องเที่ยวหนูไม่เคยได้ไปเที่ยวกับเพื่อนเลยสักครั้งเพราะแม่ไม่อนุญาติหนูจึงไม่เข้าใจว่าเค้าไปเอามาจากไหนหนูเงียบมาตลอดทางกลับบ้านเค้าก้พูดอีกว่าดูซิโตไปจะไปเป็นอะไรเป็นจะไปเป็นนัง...ให้เค้าโขกสับหาเช้ากินค่ำหรือจะไปเป็นคุณ...แล้วดูซิว่าโตขึ้นจะไปเป็นอะไรดูซิว่าโตขึ้นเพื่อนจะเป็นอะไรแล้วเราจะเป็นอะไรแล้วน้องจะเป็นอะไรหนู ฟังแล้วรู้สึกแย่มากโดยเฉพาะเรื่องการเปรียบเทียบหนูมักจะโดนเปรียบเทียบกับน้องเสมอไม่ว่าจะเป็นเรื่อวอะไรน้องเป็นคนที่เรียบร้อบเรียนดีได้เกรด3.8ขึ้นไปในขณะที่หนูเป็นตัวหนูไม่ได้อ่อนหวานเรียบร้อยแต่หนูก็รู้จักมารยาทและกาละเทสะเรียนได้เกรด3.5ลงมาอะไรที่หนูทำไม่ได้หนูก็จะโดนเรียบเทียบกับน้องเวลาผลสอบออกมาหนูก็โดนว่าเสมอว่าทำไมน้องเรียนดีกว่าวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ทำให้หนูรู้สึกแย่มาก แล้วพอใกล้ถึงบ้านเค้าก็พูดขึ้นมาอีกว่าถามหน่อยซิเคยสอบติดโรงเรียนอื่นบ้างมั้ย?ตั้งแต่เกิดมาเนี่ยเคยสอบติดบ้างมั้ย?หนูกึกมากเพราะหนูเคยสอบเข้าเพียงครั้งเดียวแค่ตอนมอหนึ่งซึ่งหนูสอบไม่ติดพอถึงบ้านหนูเงียบและลงจากรถเพื่อตรงเข้าห้องนอนหนูคิดทบทวนทุกคำพูดของแม่ซ้ำไปซ้ำมาเหมือนเทปที่เปิดวนซ้ำแล้วน้ำตาหนูก็ไหลลงมาหนูผิดหรอค่ะครูที่หนูเรียนไม่ดีตลอดเวลาแม่คอยกดดันให้หนูเข้าโรงเรียนเตรียมหนูก้ตั้งใจว่าหนูจะเทียมเกวียนเพื่อให้เข้าให้ได้ตามใจแม่หวังหนูเครียดมากเวลาหนูทดสอบทึ่โรงเรียนแล้วหนูทำไม่ได้ดีโดยเฉพาะวิชาคณิตศาสตร์เพราะหนูเป็นคนชอบวิชานี้หนูมักจะคิดเสมอว่าทำได้แค่นี้จะติดเตรียมหรอ เพราะแม่อยากให้หนูเข้าเตรียมมากเค้าส่งหนูเรียนพิเศษทุกที่บังคับให้อ่านหนังสือเพื่อให้สอบติดดุด่าให้กระตุ้นหนู หนูรู้น้ะค่ะว่าสิ่งที่เค้าทำเพื่ออนาคตของหนูแต่เวลาที่เค้าพูดอะไรมาโดยที่เค้าไม่ทันคิดถึงความรู้สึกหนูมันทำให้หนูรู้สึกแย่ทุกคำพูดทุกครั้งที่เค้าว่าหนูหนูจะเก็บมานอนคิดเสมอเพราะว่าหนูเป็นคนที่คิดมากบางที่หนูก็รู้สึกท้อแท้จนอยากตายครั้งนี้ก้เหมือนกันเค้าบอกหนูอีกว่าต่อไปนี้เค้าจะไม่ส่งหนูเรียนพิเศษอีกแล้วและจะไม่ยุ่งกับชีวิตหนูอีกรับผิดชอบตัวเองแล้วกันถ้าอยากเรียนพิเศษก้ไปขอพ่อเอาเอง มันทำให้หนูรู้สึกว่าหนูไม่อยากอยู่แล้วหนูรู้สึกว่างเปล่าคะแนนที่ออกมาที่มันเเย่เพราะว่าวิชา กพอ หนูทำได้ไม่ดีมันเลยฉุดวิชาอื่นลงมาด้วย แต่วิชาหลักหนูว่ามันก้โอเคแล้วเพราะหนูไม่เคยเรียนตกและเกรดก็เกิน2.5ทุกครั้ง แต่หนูแค่รู้สึกว่าหนูทำอะไรผิดไปหรอค่ะหนูผิดมากด้วยใช่หรือเปล่าคะตอนนี้หนูเหมือนคนหลงทางที่ไปไหนต่อไม่ถูกหนูจะเดินทางไหนดีคะครูหนูรู้สึกว่าตอนนี้มันมืดจนหนูเดินต่อไปไม่ไหวหนูรู้สึกว่าอยากไปให้ไกลจากที่อยู่ตอนนี้อยากไปในที่ที่ไม่มีอะไรทำให้หนูรู้สึกไม่สบายใจหนูควรทำอย่างไรดีคะคุณครู.

เรื่องที่หนูอยากตายครูไม่ต้องห่วงน้ะคะเพราะหนูไม่เคยคิดสั้นอยู่แล้ว หนูรู้ว่ามันบาปและสงสารแม่ด้วยเพราะแม่อุ้มท้องหนูมาตั้งเก้าเดือนหนูไม่คิดฆ่าตัวตายหรอกน้ะคะแต่ที่หนูบอกว่าอยากตายเพราะว่าหนูแค่รู้สึกไม่อยากอยู่แบบนี้ไม่อยากเจอหน้าใครทั้งนั้นก็เท่านั้นค่ะ.

ขอบคุณคุณครูล่วงหน้าน้ะคะที่ช่วยจุดเทียนให้ทางเดินหนูสว่างขึ้นจากนี้หนูก็คงทำตามคำสั่งสอนของครูและเดินไปในทางที่หนูเลือกหลังจากที่ครูช่วนทำให้เห็นว่ามันชัดเจนแล้ว. ขอบคุณล่วงหน้าค่ะคุณครูสมศรี.