ตอนนี้หนูอยู่กับแม่เพียงสองคน...

หนูเห็นแม่ทำงานหนักเพื่อหาเงินมาเลี้ยงหนูเพียงคนเดียว
หนูไม่อยากทำให้แม่ผิดหวังน่ะค่ะ และคิดว่าแม่หนูเพียงคนเดียวหนูจะต้องเลี้ยงท่านให้ได้

บ้านหนูเป็นคนจีน อาม่าอากงก็ค่อนข้างเห่อลูกชายหลานชาย
หนูเป็นหลานคนที่ 4 ซึ่งดูเหมือนว่าอาม่าจะหมดหวังกะหนูไปแล้ว อาจเป็นเพราะหนูไม่ได้เกรด 4 มาอวดเหมือนหลานคนอื่นๆ

หนูไม่ใช่คนที่เรียนหนังสือเก่งมากมาย
ไม่เหมือนญาติผู้พี่ ที่ได้แพทย์ได้ทันตแพทย์ในมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียง ปีนี้คงเป็นตาหนูแล้ว

บางครั้งแม่ก็อยากให้หนูอ่านหนังสือตลอดเวลา ซึ่งบางที
หนูเรียนพิเศษถึงสามทุ่มกลับมาที่บ้านก็ช่วยแม่ถูบ้าน ทำงานบ้านบ้าง กว่าจะได้กินข้าวทำการบ้านก็ปาเข้าไป ตี 1 ตี 2
แม่ชอบมานอนห้องเดียวกับหนู และก็บ่นว่าแสงไฟน่ะมันแยงตา
หนูเป็นพวกที่ตื่นมาทำงานตอนเช้าไม่ได้น่ะค่ะ เพราะว่าหนูค่อนข้างจะเบลอๆ งงๆ ในวันนั้น
หนูเป็นพวกพิถึพิถันกับงาน ทำงานก็ช้า เสร็จไม่ทันซะที
พอไปถึงโรงเรียนเลยไม่มีส่ง พอเลิกเรียนหนูก็ไปเรียนพิเศษต่อครูที่เรียนก็ไม่ชอบให้เอางานอื่นมาทำ ทว่าหนูจะทำตอนพักก็มี
แต่เสียงดังในโรงอาหาร แถมก่อนคาบกินข้าวครูก็เลิกเรทไป
15 นาทีก็มี ซึ่งกว่าจะได้ซื้อคนก็เยอะ T^T

พอหนูมาทำที่บ้านตอนกลางคืนแม่ก็จะบอกว่าหนูแบ่งเวลาไม่เป็น
บางครั้งที่หนูเครียดหนูก็เปิดคอมดูว่ามีสอบตรงที่ไหน ไม่ก็ทำงาน มีเล่นบ้าง แต่เพียงแค่ถามการบ้านเพื่อน และก็รีบออก หนูเล่นตั้งแต่ม.ต้น มาถึง ม. ปลาย หนูก็เบื่อคอมแล้ว TT
แม่ก็จะบอกว่าเปิดคอมอยู่นั่นแหละ
แม่ว่านะเปิดคอมแบบนี้ เอ็นไม่ติดหรอก
ไม่ต้องเรียนแล้วมั้ย
(แม่ไม่ค่อยสนน่ะค่ะว่าเปิดเพราะอะไร ก็จะมองว่าแชทตลอดเวลา)

แต่หนูก็ไม่เคยโกรธแม่หรอกค่ะ หนูรู้ว่าท่านห่วงหนู
แต่บางครั้งมันก็ทำให้หนูก็หมดกำลังใจ ที่จะอ่าน
เวลาแม่พูดว่าที่เลือกทันต ไป แม่ว่ามันสูงไป
อย่าเลย แม่ว่าเอนไม่ติดหรอก หนูก็ไม่ใช่คนเก่งอะไรมาก
ไม่เหมือนข้างบ้านเขา

หนูก็ยอมรับว่าหนูเลือกสูงไป
แต่ที่หนูก็จะพยายาม อ่านหนังสือต่อไป
ก็หนูเพียงแค่อยากเลี้ยงแม่ให้สบาย
ไม่ต้องเหนื่อยอีกต่อไป
เพราะตอนนี้เรียนอะไรก็ดูเหมือนจะหางานยากไปซะหมด
หนูต้องหาเงินเยอะๆ เลี้ยงแม่ให้ท่านสบาย
ท่านเคยไปเมืองนอกมาหลายครั้ง
แต่พอมีหนู ท่านก็ไม่ได้ไป เพราะต้องเอาเงินส่งหนูเรียน
หนูจะต้องทำให้ได้ ให้ท่านได้ไปเที่ยวเมืองนอกเหมือนที่ท่านเคยบ่นว่าอยากไปเหลือกเกิน เคยไปแต่ตอนสาวๆ แต่แม่กลับไม่ให้กำลังใจให้หนูเดินต่อไป บางครั้งแม่พูดทุกๆวันก็ทำให้หนูรู้สึกว่ามันห่างไกลเหลือเกิน
ไม่ใช่เพียงแค่แม่ของหนู แต่กลับเป็นญาติๆ ที่มองว่าหนูไปไม่ถึง
หนูได้เกรด 3.2 กว่าๆ ไม่ใช่เกรด 4 เหมือนใครเขา

แถมหนูยังมีปัญหากลับเพื่อนอีก
เพื่อนที่มีปัญหากัน เอากระเป๋าหนูไปซ่อน หนูก็ไม่กล้าไปถามเขาว่ามีอะไรก็มาทำกับเราสิ ไม่เห็นต้องมายุ่งกับของเลย
เพราะหนูไม่มีหลักฐาน เขาเอาไปตอนพักกลางวัน
หนูหาเจอก็เลยรีบไปสอบ เพื่อนในกลุ่มหนูบอกให้หนูไปถามเขา
แต่ไม่เห็นมีใครจะไปส่งหนูเลย ถึงไม่ถูกกันหนูก็ไม่เคยไปแกล้งเขา เพียงแค่อยู่เฉยๆเท่านั้น

จนวันนึงหนูปรึกษาเพื่อนในห้อง เขาก็มองกลุ่มที่เอากระเป๋าหนุไปแปลกๆ กลุ่มนั้นเลยเดินมาบอกว่าขอโทดนะ เราเอากระเป๋าเทอไปเอง แต่เขาไม่รู้ว่านั่นมันทำให้หนูเกือบที่จะไม่ได้สอบปลายภาค...

มีปัญหานี้หนูเลยรู้ว่าเพื่อนกลุ่มหนูไม่เห็นมีใครมาช่วยหนูเลยสักคน เขาเคยบอกว่า ถ้าหนูยังเป็นคนใจดีแบบนี้ต่อไป ระวังจะอยู่บนโลกใบนี้ไม่ได้ ทำไมกันนะเขาถึงมองว่าคนดีคือคนโง่
แถมคนในกลุ่มก็เอางานหนูไปลอก ไม่เอามาให้ในวันส่ง
แต่เอาของตัวเองมา และทำเสร็จด้วย เฮ้อ
หนูโดนเอาชีสไปจากเพื่อนในกลุ่ม จนหนูถ่ายเอกสาร
ลบแล้วเอามาทำใหม่เสร็จไปแล้ว
เขาค่อยเอามาคืน หลังจากที่หนูถามเขาและโดนเขาตะคอกกลับมาว่าไม่ได้เอาไป จะอะไรนักหนา ...

และตอนนี้ครูที่โรงเรียนหนูก็ดันไปเชื่อคำพูดของเพื่อนกลุ่มนั้น
หนูไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงไม่ชอบหนู หนูไม่เคยว่าเขา อยู่ในกลุ่มก็เงียบๆ = = เล่นบ้าง มีอะไรหนูก็ช่วยเหลือตลอด
แต่อย่างวันนี้ก็ยังเล่นกันดีดี คุยกันดีดี
พอมาอีกวันก็ไม่พูด ทำเหมือนหนูเป็นส่วนเกินในกลุ่มไป
มีใครให้หนูช่วยทำงานหนูก็ทำ
ให้ไปรับหนูก็ไป แต่ทำไมกันนะเขาถึงชอบตะคอกหนูบ่อยๆ
และก็ไปบอกอาจารย์ว่าเพื่อนๆรักหนูมาก
หนูน่ะทำตัวแปลกแยกจากกลุ่ม
ก็เขาไม่รอหนู แต่มีเพื่อนอีกกลุ่มรอหนู แต่พอจารย์ถามว่าไมไม่เดินด้วยกัน
เขาก็บอกว่าหนูไม่อยากเดินกับค้า ไล่พวกเขามา
แต่เขาต่างหากที่ไม่รอ
หนูมีเพื่อนชาย ซึ่งเป็นลูกเพื่อนของแม่ แม่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
แม่ให้หนูคบ และจะสอนให้หนูไม่โดนใครหลอกง่ายๆ
ชี้แจงให้เห็นว่า เขาดีไม่ดีอย่างไร
ต่อไปแม่ไม่อยู่จะได้ไม่โดนใครเขาหลอกเอา

พอเขามีปัญหาทะเลาะกัน หนูก็ไปเรียนธรรมดา
ไม่ได้สนใจ ก็ชีวิตเขา หนูยังเอาตัวเองไม่รอดเลยนี่นา = =
แต่พอวันรับผลสอบครูบอกแม่หนูว่า
เพื่อนๆเขาแอบบอกผมว่า
ลูกคุณน่ะกินไม่ได้นอนไม่หลับ มา 7 วัน
ข้าวปลาก็ไม่ยอมกิน
เพื่อนซื้อขนมมาให้กันมากมาย แทบจะป้อนหนูก้ไม่กิน
แถมยังโดดเรียน อีก

หนูไม่ได้ทำ
วันๆหนูยอมรับว่ามีที่ไม่กินข้าว แต่หนูกินสลัดแทน
หนูอยู่ที่โรงเรียน มา 6 ปี
กับข้าวที่โรงเรียนก็น้อย คนก็เยอะ หนูขี้เกลียดต่อแถว
บางครั้งก็เบื่ออาหาร แต่จะหาขนมกินเสมอ

ตั้งแต่เปิดเทอมมาหนูไม่เห็นเคยได้รับขนมจากเพื่อนสักถุง
และหนูก็นอนหลับอย่างขี้เซา จนไปสาย
ไม่มีวันไหนที่หนูนอนไม่หลับ หัวถึงหมอนก็หลับเลย
แม่ยังบอกว่าหนูขี้เซาอะไรอย่างนี้
และที่โดดเรียน วันที่เขามีเรื่อง หนูก็ยังไปเรียนพิเศษตามปกติ
หนูรู้ว่าหน้าทีหนูคืออะไร
หนูต้องทำอะไร

แต่ดูครูจะมองหนูในด้านลบ เพราะฟังแค่เพื่อนหนู
วันนั้นแม่โกดมาก
บอกว่ากะอีแค่คนๆเดียว โง่ถึงไม่กินข้าวหรอ
หนูเลยถามแม่กลับไปว่า แม่ฟังหนูก่อนนะ ครูได้มาดูหนูกินข้าวทุกมือหรือเปล่าค่ะ? แม่เลี้ยงหนูมา แม่ย่อมรู้ว่าหนูเป็นคนยังไง?

แม่หนูกลับเงียบและหายโกรธ
อาจจะเป็นในกลุ่มเพื่อนที่เป็นมิตรในคราบศัตรู
อาจไม่ได้เกลียดกัน แต่อาจจะแข่งขันกันเรียนจนเขาเกิดหมั้นไส้ก็ได้
ตอนนี้หนูไม่รู้จะปรึกษาใครจริงๆน่ะค่ะ
ฃีวิตหนูตอนนี้มืดแปดด้าน ถ้าหนูไปบอกครูตอนนี้
ก็คงเหมือนคำแก้ตัว

แล้วถ้าหนูจะเลือกคณะทันตแพทย์
หนูจะไม่ติดเพราะหนูเรียนไม่เก่งใช่มั้ยค่ะ?
หนูไม่มีห้อง เวลาอ่านหนังสือก็เกรงใจแม่ แม่ไม่ชอบให้เปิดไฟ
หนูตื่นมาอ่านบ้าง ตอนกลางคืนเท่าที่ร่างกายจะทนไหว
แต่แม่ก็บอกว่าไฟแยงตา หนูลงมาอ่านข้างล่าง
ยุ่งก็เยอะเหลือเกิน
แม่ไม่ชอบให้หนูลงมาข้างล่างเวลาดึกๆ
เพราะว่าบ้านเป็นตึกแถว เดี๋ยวจะเป็นไข้เลือดออก
(หนูเคยเป็นแล้วน่ะค่ะ)

ครูว่าไงค่ะ?กับปัญหา
หนูควรจะหยุดฝัน แล้วหันไปทางอื่น
หรือว่าควรจะเดินต่อไปโดยไม่มีใครสนับสนึน
เพราะเค้าคิดว่าหนูทำไม่ได้ ทำไม่ไหวหรอก
โง่ซะขนาดนี้
T^T