ก่อนอื่นขอกราบขอบพระคุณคำแนะนำและคำพร่ำสอนของคุณครูนะคะ
ตอนนีหนูค่อนข้างท้อนะคะ หนูต้องบอกก่อนเลยว่าชีวิตนี้หนูไม่เคยคิดว่าอยากเป็นหมอเลยค่ะ ด้วยความอาร์ทสุดชีวิตของหนูแต่ถ้าถามว่าเรียนไหวมั้ยวิชาของสายวิทย์น่ะ ก็พอถูไถนะคะคุณครูเพราะปิดเทอมที่แล้วหนูไปต่างประเทศค่ะหากคุณครูพอจะจำหนูได้ที่เคยโพสต์ไว้เกี่ยวกับการสอบรร.เตรียมกับการไปซัมเมอร์ของหนูน่ะค่ะ แต่แล้วโชคชะตาก็นำพาให้ชีวิตหนูต้องมาเกี่ยวข้องกับคำว่าหมอค่ะ คุณครูคะหนูเล็งคณะที่ใช้pat1น่ะค่ะ ทั้งบริหาร บัญชี นิติศาสตร์ เพราะหนูคิดว่ามันเหมาะกับหนู แล้วหนูก็ถามคุณแม่ว่าแล้วแม่อยากให้หนูเป็นอะไร แม่บอกว่าที่แม่คิดว่าเหมาะกับหนูคือหมอฟัน หนูก็เลยเริ่มที่จะพยายามมากขึ้นค่ะคุณครู แต่เทอมที่แล้วหนูสอบตกหลายวิชาเลยค่ะมิดเทอมทำเอาหนูท้อใจแบบสุดๆ คุณแม่ท่านบอกหนูว่า ไม่เป็นไรลูกแม่ไม่ว่าหนูหรอก แม่รู้ว่าที่หนูทำไม่ได้ไม่ใช่ว่าหนูโง่หรอกแต่เป็นเพราะหนูไม่รู้ ต้องบอกก่อนเลยนะคะคุณครูว่าช่วงซัมเมอร์ที่ผ่านมาหนูไม่ได้เรียนอะไรเลยค่ะ ซึ่งห้องหนูการแข่งขันสูงมากเลยค่ะทุกคนเรียนพิเศษกันหมด มีหนูเพียงคนเดียวที่ไม่รู้เรื่องอะไรกับเค้า พออาจารย์เข้ามาทุกคนรู้เรื่องกันหมดทำให้อาจารย์ไปเร็วมากแบบที่ว่า งง จริงๆชีวิต ในห้องหนูมีคนอยากเรียนทันตแพทย์หลายคนค่ะ ทุกคนเก่งกว่าหนูทั้งนั้น หนูไม่อยากจะคิดนะคะว่าแล้วคนทั้งประเทศที่อยากเป็นทันตแพทย์เหมือนหนูอีกตั้งกี่คนคะ มันทำให้หนูท้อแท้มากค่ะ พอเกรดออกหนูบอกอารมณ์ไม่ถูกค่ะคุณครู หนูดีใจที่มันสูงกว่าที่หนูคิดค่ะคือ3.23 หนูคิดไว้คือ2.8แต่ห้องหนูส่วนใหญ่ได้3.75กัน ที่สุดท้ายยังได้3หน่อยๆเลยค่ะ หนูท้อใจมากเลย ตอนนี้นะคะหนูรู้สึกว่าตัวหนูเองพยายามมากขึ้นค่ะ คุณครูที่ตอนนี้มาติวให้หนูที่เป็นเพื่อนคุรแม่บอกว่ายังไหวอีกหรอลูก พอก่อนดีมั้ย ด้วยความที่ครูสงสารที่หนูเรียนๆๆวิชาที่ไม่รู้น่ะค่ะ จากที่หนูเคยละเลยศัพท์ที่เรียนกับตอนนี้กลับมานั่งท่องค่ะ แต่หนูก็คิดว่าความพยายามของหนูมันจะค่อยๆมากขึ้นค่ะ แต่ก็ยังไม่รู้ว่าดีพอมั้ยคะ หนูท้อมากเลยค่ะเวลาเห็นคนอื่นเค้ายิ้มปริกับคะแนน