บ่อยครั้งที่เรามองข้ามข้อดีของกันและกันโดยเฉพาะคนที่เรารักและคนที่รักเรา

 

เรามักจะจดจำแต่ข้อเสียของเขา และตอกย้ำข้อเสียนั้นๆ

 

จนกลายเป็นการดูแคลนซึ่งกันและกันโดยไม่รู้ตัว

 

แต่ในที่สุด...เมื่อถึงเวลาที่ถูกถามว่า เราสามารถจดจำอะไรได้บ้างในคนที่เรารัก

 

กลายเป็นว่า ความซนของลูกกับน่ารักในยามที่เรานึกถึงเขา

 

ความซุ่มซ่ามของลูกสาวอาจเรียกเสียงหัวเราะกลับคืนมา

 

หรือเสียงจามของสามีที่ดังสนั่นเวลาที่เดินเข้ามาในห้องครัวทำให้เราต้องแอบอมยิ้มคนเดียว

 

 

 

บางที “ความบกพร่องของคนที่เรารัก อาจทำให้ชีวิตของเราสมบูรณ์และสวยงามขึ้น”

 

 

ดิฉันได้ดูโฆษณาชิ้นหนึ่ง งดงามและสร้างสุนทรีย์ให้แก่จิตใจมากค่ะ ขออนุญาตเล่าเลยนะคะ

 

 

ในงานศพที่ภรรยาจะต้องออกมากล่าวถึงสามีผู้วายชนม์

 

ภรรยาได้เดินออกมาหยุดและมองภาพถ่ายสามีที่วางอยู่ข้างหน้าโรงศพอย่างสงบนิ่ง

 

เธอเริ่มต้นพูดว่า

 

 

 

“สวัสดีค่ะท่านผู้มีเกียรติที่มาร่วมงานทุกท่าน

 

ฉันคงไม่ขอพูดสรรเสริญเยินยอความดีของผู้ตายหรือสามีของฉัน

 

แต่ฉันจะขอเล่าสิ่งที่เดวิด

 

ทำให้ฉันรำคาญมาโดยตลอด

 

นั่นคือ “เสียงกรน” ของเขา

 

เขานอนกรนดังมาก เขากรนดังครืดดดดดดด ..ครืดดด..

 

อย่างน่ารำคาญที่สุด (แขกที่มาร่วมงานศพพากันขำ) ฉันได้ยินทุกคืน

 

จนหลายครั้งที่ฉันไม่สามารถข่มตา นอนลงได้

 

 

 

แต่แล้ววันหนึ่ง...วันที่เดวิดป่วยหนัก ฉันเฝ้าพยาบาลเขา ทุกลมหายใจเข้าออก

 

ทุกครั้งที่ฉันเผลอหลับไป ฉันต้องสะดุ้งขึ้นมาเพราะเสียงกรนของเดวิด

 

แต่ทุกครั้งที่ฉันสะดุ้งตื่นและได้ยินเสียงกรนของเขา ฉันกลับดีใจมาก

 

เพราะเสียงกรนทำให้ฉันรู้ว่า เดวิดยังอยู่กับฉัน

 

แต่...ในวันนี้...ฉันไม่ได้ยินเสียงกรนนั้นอีกต่อไปแล้ว”

 

 

แล้วเธอก็ทอดสายตาที่แสนทุกข์ไปที่รูปถ่ายของเดวิด แล้วพูดต่อไปว่า...

 

“แม้เสียงกรนนั้นเป็นสิ่งที่ทำให้ฉันสุดแสนจะรำคาญเดวิดมาก

 

แต่เสียงกรนนั้นกลับเป็นสิ่งที่ฉันถวิลหาและอยากได้มากที่สุดในยามนี้

 

สิ่งเดียวที่ฉันจดจำมันได้ทุกครั้ง...ทุกครั้ง...ที่ฉันนึกถึง ‘เดวิด’

 

 

 

It’s a small imperfection that beautifully makes my life perfect.

 

สิ่งที่บกพร่องของเขากลับกลายเป็นสิ่งที่ทำให้ชีวิต

 

ของฉันสมบูรณ์อย่างสวยงามที่สุด

 

 

 

 

ใช่ค่ะ ความบกพร่องของคนที่เรารักกลับเป็นสิ่งที่ทำให้เรารำลึกถึงเขาได้เป็นสิ่งแรก

 

 

ความบกพร่องเล็กๆ น้อยๆ ที่เราหงุดหงิดใส่กันและกัน

 

กลับทำให้ชีวิตเราดูสมบูรณ์และงดงามขึ้นโดยที่เราไม่ทราบก็ได้นะคะ

 

 

 

แล้วท่านผู้อ่านล่ะคะ เคยหงุดหงิดกับสิ่งที่ดูไม่ดีในสายตาของท่านบางหรือไม่

 

ไม่แน่นะคะ วันที่เราไม่เห็น หรือไม่ได้ยินสิ่งเหล่านี้

 

อาจทำให้เรารู้สึกว่าชีวิตของเรามีบางสิ่งที่ขาดหายไปเลยมีเดียว

 

 

 

 "คุณครูสมศรี ธรรมสารโสภณ" 

www.kru-somsri.ac.th  www.facebook.com/krusomsri